Brzana - wąsata dama
Dziś poznajcie - Oto dama,
Niech przedstawi się wszak sama.
Brzana jestem, moi mili,
Tak na szybko, w jednej chwili.
Tej krainy - ja królowa,
Mnie tu rządzić, taka dola.
I swą nazwę jej daruję,
Wszyscy wiedzą - tu panuję.
Teraz wracam do mej wody,
Chcę już zaznać jej ochłody,
W bystrym nurcie mnie znajdziecie,
Tam najlepiej mi na świecie.
Gdy już "poszła" to wam zdradzę,
I to miejcie na uwadze,
To szczególna jest więc dama,
Czego by nie rzekła sama.
U niej wąsy zobaczycie,
Z nimi pływa całe życie.
O kalorie nie dba wcale,
Co też rzadkie niebywale.
Też poznajcie gdzie przebywa,
Prądolubna to jest ryba.
Rzeczne rynny i bystrzyny,
Nic nie znaczą dla jej siły.
Tam gdzie rzeka się kotłuje,
Ona świetnie tam się czuje.
Za progami i jazami,
Ona dobrze tam się bawi.
Często w samym to "korycie",
Pracowicie spędza życie.
Rzeczne dno tam przeszukuje,
Smacznych kąsków poszukuje.
Przypomina tak kiełbika,
Co to przed nią wręcz umyka.
Klenie w rzece to sąsiedzi,
Czasem któryś ją odwiedzi.
Jednak ona dna się trzyma,
Choć i czasem też wypływa.
Gdy się spławia i "furkocze",
Przedstawienie to urocze.
Przy tym wskaże Ci miejscówkę,
Gdzie masz znaleźć jej stołówkę.
To nie dla niej różne diety,
Jak już jada to "konkrety".
Rosóweczkę, żółty ser,
Chętnie weźmie na swój cel.
Groch się sprawi znakomicie,
Jak ją dobrze zanęcicie.
Różne kulki i pellety,
Także włączy do swej diety.
Straszne mają u niej wzięcie.
Tak ją łowią tam na Trencie.
To "Angole" pokazują,
A i wcale nie cudują.
Gdyż ją pięknie poławiają,
W osłupienie nas wprawiają.
Zmącona woda, małym przyborem,
Będzie dla Ciebie pierwszym wyborem,
Bo to na brzanę świetna jest pora,
Aby ją złowić szansa jest spora.
Po zacięciu czeka Cię bój,
Walka mordercza i trudu znój.
Bo walka z brzaną istnym horrorem,
Jej pokonanie będzie honorem.
Królowa rzeki, królowa serc,
Ma wielu fanów, pamiętaj więc.
Wypuścić ją z powrotem do wody,
Prawdziwym cudem ona przyrody.
