Wczoraj odbyło się kolejne sobotnie spotkanie Klubu. Tym razem łowisko wybierał Marcin i jego typem było Łowisko Okoń koło Nowego Yorku Mazowieckiego. Kolega zarezerwował miejsca wcześniej, bo w weekendy większość miejsc jest tam zajęta. Łowisko to stara żwirownia. Największa głębia sięga 16m. Nasze stanowiska były o tyle trudne, że tuż za krótkim pomostem zaczynała się głębokość około 4m. Potem spadek i 12-15m od brzegu mamy już 10m głębokości.
Dojechaliśmy zgodnie z planem - około dziewiątej rano. Nie jestem zwolennikiem wstawania o świcie, ale i tak nie było lekko
Żeby tradycji stało się zadość , zanim dobrze rozpoznaliśmy teren, Irek już był gotowy i złowił pierwsze dwie ryby. Pierwszy na macie zlądował piękny karp z łuskami pod górną płetwą, ponad trzykilogramowy. Następny był jesiotr. Niestety metróweczka spięła się prawie przy podbieraniu koło pomostu.
W teorii dno łowiska jest twarde: piach i żwir. Jednak podczas łowienia niejednokrotnie zauważałem kawałki gałązek i roślin zielonych wyciągane z koszyczkiem. Moje stanowisko miało numer 13
Do wstępnego zbadania dna użyłem metody zarzucania koszyczka 30g.
Skomponowałem 4 różne zanęty. Powodem była chęć przetestowania różnych opcji połączeń zapachów i właściwości składników. Postawiłem na tradycyjny duet: feeder z koszyczkiem, a na quiverze methoda z podajnikami Prestona. Przynęty testowane to: dumbells, pellety, białe robaczki, kukurydza i dendrobena. Szybko słodkie przynęty na podstawie rybnej mieszanki dały mi pierwszego jazia 35cm. Skusił się na czerwoną truskaweczkę. Piękna, zdrowa, waleczna rybka. Kolejny raz sprawdził się pojemny podbierak Browninga, który teraz towarzyszy mi w wyprawach.
Dzień był słoneczny, z lekkim wiaterkiem zachodnim, temperaturą około 18stC. Bajkowo, choć po wspomnianym jaziu brania zgasły. Jak okiem sięgnąć nikomu nic. Praktycznie większość stanowisk na łowisku była zajęta i wszyscy raczej w dobrych humorach spędzali czas na pogadankach.
Ale musi być też łyżka dziegciu. Niestety trafiła się także podpita młodzież z grającym łupu-cupu magnetofonem. Jak na miejsce z tak rozbudowanym zakazami regulaminem - brak właściwej reakcji opiekuna obiektu - jest dla mnie rozczarowaniem.
Koło 14-nastej, po dwóch spiętych rybach (raczej większych), zadął silniejszy wiatr i od zachodniego brzegu, wzdłuż pomostów zaczęła kręcić się wodna trąba powietrzna. "Chowaj wędki" - zdążył krzyknąć Marcin. Nic nie zrobiłem. Trąba bowiem przemieszczała się szybko na północ, a my siedzieliśmy na brzegu południowym. Zdążyła ściągnąć kolegom podbierak i matę i tak szybko jak się pojawiła - znikła.
Kontynuowaliśmy więc oczekiwanie. Człowiek inteligentny nigdy się nie nudzi, więc co i rusz zmienialiśmy przynęty i zachodziliśmy w okolicę sąsiada na pogadanki, bacznie jednak nasłuchując kołowrotków. Omówiliśmy większość przywiezionych rybich smakołyków, nowości, dosłało się też Lavie.
Po kolejnej zmianie przynęty, delikatne wyprostowanie szczytówki mojego quivera, dało znać, że ktoś interesuje się małym pellecikiem. Podniosłem wędkę i zaczęła się najprzyjemniejsza jazda. Jechało coś bardzo energicznego, co i rusz nadwyrężając hamulec i doprowadzając mnie do przysiadu. Koledzy oczywiście zabawnie komentowali całą akcję i służyli setką porad
Bałem się, czy żyłka 0,20 wytrzyma te zabawy. Quiver Trabucco miał w założeniach być pół-parabolikiem, ale po kilkunastominutowym holu okazał się pełnym-parabolikiem. Ryba - jak domyślacie się - jesiotr - wyginała go we wszystkie strony, walcząc cały czas z niezłomną wolą. Tak teraz z czystym sumieniem mogę tą wędkę polecać
dała radę. O dziwo - żyłka Dragona Maxima Carp&Feeder także. Na 11cm przyponie miałem haczyk 10 Balzer i włos z gumką.
Kiedy ryba nieco zmęczona podpłynęła do pomostu chwyciłem za mój nowy podbierak i ... odłożyłem go z powrotem. Niestety zmieściłby się w nim najwyżej kawałek ryby - pewnie głowa i trochę brzucha. A długi rekinowaty ogon?
Irek przybiegł na czas ze swoim porządnym, dużym koszem. Podebrał. Uff. Potem mata, wiadro, woda, waga, fotosy i ryba z powrotem do wody. Jesiotr chwilę poleżał na pływającej macie Marcina (naprawdę fajne Mikado), po kilku ruchach reanimacyjnych, wyrwał mi się z rąk i dziarsko odpłynął. To najcięższa ryba jaką złowiłem. Mój pierwszy jesiotr - 7,5kg łotr.
Cisza.
Zarzuciłem w to samo miejsce - ten sam zestaw z tą samą przynętą. Minęło kilka minut - Irek przyszedł pogadać. Stałem tyłem do wędek i zza pleców usłyszałem świst kołowrotka. Hamulec zadziałał. Typowy karpiowy odjazd. Zaciąłem.
Zapłaciłem za swój nie pierwszy błąd. Po holu jesiotr trzeba było wymienić odcinek żyłki. Tego zabrakło. Jak i ryby z podajnikiem na końcu mojej wędki ..
Niebawem nadjechały chmury i zaczęło łagodnie padać.
Koło 17-nastej w lekkim deszczu jeden z nas zbierał się do domu. Marcin i ja postanowiliśmy posiedzieć jeszcze godzinkę.
Po kwadransie zagrał hamulec w kołowrotku kolegi i po krótkim, ale ładnym holu na matę trafił karp z pięknym, szerokim, pokrytym złotem ogonem. Ważył 6,5kg.
Tak podratowani psychicznie postanowiliśmy wracać do miasta. Szkoda odjeżdżać – może zostaniemy na nockę? W nocy na pewno będą lepiej brały.. Jechaliśmy do domu z dobrymi humorami i nadzieją na następną fajną wyprawę.
Plan już jest
Ustalimy termin i jedziemy !!
więcej zdjęć:
https://www.facebook.com/FeederKlubMazowszePL
