Materiały pomocne w rozumieniu i wychowywaniu dzieci

[mironek]

Mój młody nie ma jeszcze swojego telefonu. Korzysta z mojego gdzie gra na robloxie, jak również z mojego kompa gdzie gra na gierkach ze steamu, tak więc widzę co robi.  YT ogląda na telewizorze.  Jeśli chodzi o ramy czasowe to na gry ma 1h20min dziennie,  a oglądanie TV to wychodzi dodatkowe pewnie ze 2-2,5h bo rano przed szkołą, wieczorem przy kolacji, potem gdzieś w takcie za dnia...i tak schodzi.

Problem polega w tym, że samemu nie jest w stanie się czymś zainteresować na tyle by nie myślał o grach/TV i zawsze musi być przy nim ta druga osoba, która musi go zaciekawić czymś by wspólnie coś robić., Wtedy się zajawia i nie myśli o kompie. Ogólnie to nas martwi.

Jak dla mnie to zbyt długo czasu spędza twój syn na kompie.

Ale z tym, że potrzebuje drugiej osoby do zabawy to nic dziwnego, dziecko też człowiek a człowiek jest istotą społeczną.

Jest taka mądra książka "5 dziecięcych języków miłości" Chapmana, który twierdzi, że każdy człowiek ma za główny jeden z 5 języków miłości. Jezykiem może być dawanie prezentów, dobrych słów, pomoc w rozwiązywaniu problemów lub właśnie towarzyszenie, 5 języka nie pamiętam. Języki się mieszają, ale jeden jest główny i tym należy się z dzieckiem głownie porozumiewać.
   
   Może językiem miłości twojego syna jest właśnie potrzeba towarzyszenia i nie otrzymał jej do tej pory na tyle aby naładować swoje zbiorniki emocjonalne. A bez tego trudno mu będzie zając się sobą samemu bo zawsze będzie upatrywał atrakcję w tym co robi ktoś inny.

    Jeśli problem wychowania głębiej cię zainteresuje to sięgnij po tę książkę, dzisiaj dzieci doświadczają wielu problemów z którymi my nie mieliśmy do czynienia i warto poświęcić swój czas aby im pomóc dorosnąć do bycia szczęśliwym człowiekiem.

[cthulhu]

W ciągu dwóch dni dwa razy miałem okazję usłyszeć ten tytuł, który był mi obcy tyle, że wcześniej polecana mi była książka pt. " 5 języków miłości". Coś w tym musi być i z pewnością muszę po nią sięgnąć ;)

Jeśli chodzi o kwestie drugiej osoby to może coś w tym jest, ale wydaje mi się, że raczej to wynika z przyzwyczajenia do towarzystwa kogoś z rodziny, aniżeli braku drugiej osoby.  Jest on jedynym dzieckiem w rodzinie zarówno z mojej strony jak i od strony żony. Od małego zawsze spędzał czas jak nie z nami to z dziadkami jednymi lub drugimi. Takie oczko w głowie. Być może brakowało mu właśnie to by przyzwyczaił się samemu przebywać?

[mironek]

Jeśli chodzi o kwestie drugiej osoby to może coś w tym jest, ale wydaje mi się, że raczej to wynika z przyzwyczajenia do towarzystwa kogoś z rodziny, aniżeli braku drugiej osoby.  Jest on jedynym dzieckiem w rodzinie zarówno z mojej strony jak i od strony żony. Od małego zawsze spędzał czas jak nie z nami to z dziadkami jednymi lub drugimi. Takie oczko w głowie. Być może brakowało mu właśnie to by przyzwyczaił się samemu przebywać?

  Jeśli sięgniesz po wspomniany tytuł będziesz wiedział czy wspólne przebywanie z rodzicami czy dziadkami spełniało wymogi języka miłości twojego syna.
Nie zawsze przebywanie obok kogoś zaspokaja jego potrzeby emocjonalne drugiej osoby, nawet jeśli nam się tak wydaje.
   
     Sytuacja twoja zresztą jest inna od mojej, skoro nie ma dzieci w najbliższej rodzinie, moim zdaniem ma pod górkę, ale z pewnością znajdą się specjaliści, którzy stwierdzą, że jest inaczej. U mnie mają  rówieśników wśród krewnych, plus na naszej ulicy gromadka dzieci sąsiedzkich i dwa ogrody otwarte dla "uspołeczniania pociech" latem. Także się dzieje. Prawie taki kiermasz  jak za mojego dzieciństwa.

   Teraz we dwóch paplają się w błocie na polu a ja mam spokój za cenę kilku brudnych łachów.

[cthulhu]

Spoko dzięki. Książkę przeczytam z ciekawości aczkolwiek nie po to by się się upewnić czy przebywanie mojego dziecka z najbliższą rodziną, która go kocha spełniało jego zapotrzebowanie na miłość. Nie brnijny dalej w ten temat

[Miwol]

My z żoną zawsze staramy się, żeby dzieci miały pełny "zbiorniczek miłości". Kiedy jest pełny, to dziewczyny bawią się same.

Jeśli chodzi o nudę, to często powtarzamy dziewczynom, że nuda jest dobra i jeśli się nudzą, to niech wymyślą sobie jakąś zabawę. Czasami dajemy jakieś propozycje, ale często wymyślają sobie coś same. Nieraz się zdarza, że jedna (najczęściej młodsza - uparta jak diabli) chce coś, co ma druga i wtedy wynikają kłótnie, walki itd. Wtedy zawsze powtarzamy, żeby sure dogadały. Nieraz jeszcze pomagamy się dogadać, ale coraz rzadziej.

Kolejna sprawa. Oglądanie przy telewizorze lub telefonie jest bardzo złe i ma ogrom efektów ubocznych. Możesz poszukać w necie - zombie eating.

[e-MarioBros]

Fajnie piszecie o dzieciach.
Z perspektywy czasu, moje dzieci już mają 29, 32 i 34 lat - każda chwila spędzona z Nimi, czy z wszystkimi na raz, czy indywidualnie - bezcenna. I tak jest do dzisiaj, choć czasem dzieli nas pół świata.

[Miwol]

[Miwol]