Spławik i Grunt - Forum
TECHNIKI WĘDKARSKIE => Sposób na... => Wątek zaczęty przez: Tench_fan w 11.03.2017, 14:40
-
"Moje linowanie" – Tench_fan
Tytułem wstępu.
To co tutaj przedstawię będzie swoistego rodzaju mozaiką , układanką wspomnień, doświadczeń. Moim sposobem na złowienie lina.
Nie znajdziecie tu nic odkrywczego. Powielę wszak utarte schematy, powtórzę oczywiste prawdy, by pokazać jak podchodzę do połowu tej pięknej ryby na znanych mi wodach.
Będzie tu mowa o jego wyglądzie, siedliskach, tym co wpływa na to, jaką obieram strategię chcąc złowić "Zielonego Księcia".
Jedne sprawy zapewne potraktuję pobieżnie, a inne pominę zupełnie
Jest dla mnie rybą wyjątkową, z którą w szczególny sposób czuję się związany.
Pierwsze spotkanie i rozwój "znajomości".
Mój pierwszy kontakt z linem miał miejsce w czasie dość już odległym. Sięgając do starych notatek odnajduję tą datę: 21.05.1989 r. Jako niespełna 13 - letni chłopiec miałem przyjemność holować tą niezwykłą rybkę. Niewielki lin ważący 0,65kg i mierzący 32cm. był pierwszą "dużą rybą" którą udało mi się złowić. Wśród płotek, krąpi i okoni pojawiajacych się wcześniej zajął szczególne miejsce.
W oczach dziecka, podrostka stanął na piedestale. To było coś, powód do dumy i "chwały".
Kolejne lata, gdy moje pobyty nad jeziorami, czy innymi wodami stojącymi były tylko epizodyczne
nie przyniosły mi już więcej lina. Warta i łowienie na grunt z tzw. "telewizorkiem" przyczyniły się do tego, że zniknął na długie lata z mojego pola widzenia.
Minęło sporo lat, później nastąpiła przerwa w wędkowaniu, gdy podczas letniego urlopu znalazłem się nad pięknym, dużym, ponad 130 hektarowym jeziorem. Było ono, a może i dalej jest, zarządzane przez spółkę rybacką i postanowiłem wykupić 2 tygodniowe pozwolenie w miejscowym sklepie wędkarskim. Korzystając z domku wypoczynkowego, należącego do rodziny, gdzie wujek, zapalony wędkarz ponownie wciągnął mnie w objęcia tej pasji.
Tutaj ponownie spotkałem się z Panem Linem.
Był to już jednak rok 2010, zatem minęło 21 lat od mojego pierwszego spotkania z tą ostrożną rybą.
To spotkanie – tak ekscytujące, piękne że zapałałem do tej ryby "wędkarską miłością".
Wtedy to właśnie, na początku czerwca 2010 r. zapadłem na tą "chorobę" i teraz corocznie zielona rybka staje się celem moich wędkarskich zabiegów i pragnień.
Gdy łowiąc płotki i krąpie ( z przeznaczenie na żywca ) dla wędkującego obok wujka, zaciąłem pięknego lina.
Rozpoczął się nowy etap mojego wędkarskiego żywota. Emocje których doświadczyłem holując na krótkim, może 4 metrowym baciku tego zielonego wojownika odmieniły mnie na zawsze. Piszę na zawsze, bo choć w czasie swoich wędkarskich karier wybieramy różne metody połowu, bierzemy na cel wiele gatunków, to "Zielony Książę" będzie dla mnie już do końca wyjątkowy. Rozemocjonowany holem nawet rybki nie zmierzyłem, nie posiadałem również wagi, a więc nie znam jej masy. Choć dziś oceniłbym ją na jakieś 1,5 kg. to jednak jak wiadomo, wspomnienia potrafią wyolbrzymiać, a wędkarskie opowieści pełne są ryb 'magicznie rosnących".
Na pamiątkę pozostało jednak zdjęcie i towarzyszące mu wspomnienia. Od tamtej pory nastąpił przełom. Do końca urlopowego pobytu złowiłem jeszcze 7 ładnych linów.
W kolejnym roku powróciłem ponownie na łono PZW, z nadzieją wyczekiwałem możliwości powrotu nad "magiczne" dla mnie jezioro.
Liny zaś i połów ich na bata stały się moim ukochanym sposobem wędkowania.
Ubiegły, zakończony już sezon 2016 stał już jednak wyraźnie pod znakiem połowu na "methodę", która również znalazła miejsce w moim sercu, jako sposób w polowaniu na "prosiaczki"
Portret gatunku
Nadszedł czas na przedstawienie lina. Jego wygląd jest na tyle charakterystyczny że zna go każdy wędkarz, a i wiele osób postronnych, nie mających kontaktu z wędką.
Poniższe zdjęcie ukazuje typowego przedstawiciela gatunku:
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_35_11.jpeg)
Co nam mówi jego wygląd ?
Z pomocą nam idzie John Wilson w swej książce "Jak złowić lina." 1991.Warszawa :WDA, s.10
" Wszystkie cechy lina wskazują na jego siłę i odporność: owalny, krępy kształt ciała, niewiarygodnie duże, zaokrąglone płetwy oraz szczególnie gruby trzon ogonowy. Nie ma co się dziwić, że tak zaciekle walczy."
Zatem jest to godny przeciwnik i należy pamiętać o tym dobierając sprzęt.
Przytoczę także swój opis z opowiadania "Zielony Książę" umieszczonego tutaj na forum.
"I w końcu one. Liny.
Większy ma oliwkowe boki, żółtopomarańczowe podbrzusze. Czerwone oko spoziera z opatrzonej małymi wąsikami głowy. Duże, silne płetwy i masywny ogon. To one dają mu siłę.
Pękaty brzuszek może wskazywać na samiczkę.
Drugi - mniejszy, smuklejszy, o dużych "łyżeczkowatych" płetwach brzusznych to z pewnością samiec."
Tak więc należy do gatunków gdzie dymorfizm płciowy jest dość łatwo dostrzegalny.
Samiczkę od samca możemy rozróżnić, także poza okresem tarła, przez cały rok.
Poniższe zdjęcie prezentuje parkę linów.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_16_07_16_11_02_17.jpeg)
Gdzie szukać lina.
Lin to ryba wód stojących i wolno płynących. O ile spotykamy je także w rzekach, kanałach, to jego królestwem są jeziora, stawy, małe leśne jeziorka a w sposób szczególny przyrzecze – tj. starorzecza. To tam w towarzystwie karasia, płoci i wzdręgi, czasem karpia, a z ryb drapieżnych okonia i szczupaka znalazł najlepsze warunki do egzystencji. Te z reguły silnie zarośnięte roślinnością wynurzoną i zanurzoną wody, bogate w naturalny pokarm są jego siedliskiem.
Polując na naprawdę duże okazy warto wybrać się jednak nad jeziora i szukać go w przybrzeżnym pasie litoralu. Zawsze jednak szukajmy roślinności.
Trzcinowiska, pasy pałki i oczeretów, skupiska grążeli, lilii wodnych oraz podwodne łąki wywłócznika , rogatka i moczarki to jego schronienie i stołówka.
Kiedy wybieram się na lina.
Posłużę się cytatem z mojej biblioteczki wędkarskiej.
W.Strzelecki. "Wędkarstwo rzeczne." 1988. Warszawa : PWRIL, s.256-257
" Odpowiadając zaś na pytania o sprzyjające wędkarzowi godziny i warunki pogodowe stwierdźmy, że lina cechuje podobny rytm żerowania jak inne karpiowate, a w szczególności leszcze i karpie, aż po żerowanie w ciągu ciemnych godzin włącznie. Podobnie reagują na pogodę i jej zmiany."
Lin tak jak i każda inna ryba, jako gatunek zmiennocieplny podlega rytmowi dobowemu i rocznemu. To pogoda, a w szczególności temperatura warunkuje sposób jego zachowania, gdzie i z jaką intensywnością przebywa i żeruje.
Dla mnie lin jest rybą "przełomu". Okresy wstającego świtu oraz zapadającego zmierzchu to najlepszy czas w pełni wędkarskiego sezonu.
Sezon linowy rozpoczynam w okolicy połowy kwietnia, a kończę w październiku, o ile towarzyszy mi wtedy "złota polska" jesień. Na przestrzeni całego roku moje doświadczenia wyglądają następująco:
Wczesna wiosna – marzec do połowy kwietnia
To okres, gdy nie nastawiam się celowo na lina. Wybieram i próbuję łowić inne gatunki.
Znajduję się wtedy nad rzeką.
Na pewno jednak należy wybierać wszelkie ciepłe dni. Jak i inne karpiowate, także on wtedy się ożywia. Płytsze partie zbiorników, a szczególnie mniejsze i płytsze akweny szybciej się nagrzewają, szukajmy więc linów właśnie tam.
Okres wiosenno – letni – od połowy kwietnia do lipca
Wszelkie ciepłe, w miarę bezwietrzne, przy tym lekko pochmurne dni są sprzyjające.
Wtedy najlepsze brania mam w godzinach 4.00 - 8.00 i 18.00 - 22.00 .
Ze szczególnym uwzględnieniem 2 godzin po świcie i 2 godz. przed zmierzchem.
Brania możemy mieć także i później, lecz ten właśnie czas powinniśmy wykorzystać jak najlepiej.
Jak wiadomo lin lubi trzymać się roślinności - pasy grążeli, trzcin, ale także bujne łany rogatka,
czy innej podwodnej roślinności. Tam należy go więc szukać, szczególnie w okresie przed i około tarłowym.
Po tarle, różnie to wygląda, w zależności od temp. rocznych i zapewne regionu kraju - powiedzmy sierpień, jest już bardziej chimeryczny. Potrafi dobrze brać zarówno w "środku dnia ", jak i np. nieźle w nocy. Dużo zależy od wielkości zbiornika, presji, szczególnie nad zbiornikami tłumnie odwiedzanymi przez letników, kąpiących się itd.
Jesień – wrzesień, październik
Jesień czyli wrzesień, ciepły październik, często daje świetne brania w ciągu dnia, po południu.
Z całą pewnością jesień to dobra pora na lina, również dużego.
Ale jest on wtedy już bardziej podejrzliwy, grymaśny - ale kiedy nie jest ;)
Faktem jest że nie żeruje już tak intensywnie, jak w okresie poprzedzającym tarło.
Lin nocą.
Lin potrafi żerować także w nocy, choć nie jest tak często poławiany jak leszcz, czy choćby karp. Mi również zdarzało się łowić liny w środku nocy. A jakże także na bata.
Założony na spławik maleńki świetlik tworzy niepowtarzalny klimat.
Do tego celu wykorzystywałem spławiki typu waggler z możliwością wymiany końcówki na świetlik. Ulokowany pod samymi trzcinami spławiczek czekał wtedy na "nocnego marka".
W ciągu roku spędzam wiele godzin nad wodą i to właśnie nocki z "przyległościami" tj. godzinami towarzyszącymi zmierzchowi i świtowi, pozwalają mi korzystać z dwóch okresów jego dobrego żerowania.
Korzystałem również z typowego zestawu feederowego z koszyczkiem, z rosówką czy kukurydzą na haku, a w ostatnim sezonie z "nocnej methody".
Świetliki na szczytówkach, oraz elektroniczne wskaźniki brań, pozwalają na w miarę komfortowe łowienie. Bez konieczności ciągłego, męczącego wpatrywania się w niewielkie świecące punkty na wodzie.
Oto przykładowo zdjęcie lina, który miał blisko 1,10 kg. a złowionego czerwcowej nocy w sezonie 2014. na bata. Dlaczego bat nocą ? Bo lubię. Bo to niesamowita, ekscytująca przygoda.
Ryzykowna bez wątpienia, ale dla takich emocji warto zarywać noce.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_43_16.jpeg)
-
Moje taktyki połowu.
Przy połowie lina zwracam uwagę na kilka czynników. Uważam że najważniejsza jest lokalizacja, spokój na łowisku i właściwa pogoda (czytaj temperatura oraz nasilenie wiatrów ).
Gdy wszystkie one są dla nas korzystne to zachowując wszelkie zasady sztuki wędkarskiej – dobra prezentacja przynęty, dobrze skonstruowany zestaw, szanse na złowienie lina są dość wysokie.
Na koniec warunek niezbędny, wręcz konieczny. W łowisku muszą być ryby, a z tym w ostatnich czasach jest coraz gorzej.
Jeśli chodzi o lokalizację dobrze jest, gdy wiemy, że w danej miejscówce łowione były już ryby. Miejscówce w ujęciu ścisłym, nie chodzi mi tu o cały akwen. Gdy sami złowimy lina, a najlepiej dwa, to wtedy wiem, że warto w to miejsce powracać i to sezon po sezonie.
Bywa bowiem tak, że liny wybierają jakiś szczególny fragment jeziora. Zlokalizowanie ich na mniejszej wodzie będzie sztuką łatwiejszą. Osobiście moje podejście do łowienia zmienia się w zależności czy mam do czynienia z małą wodą, typu niewielkie starorzecze, oczko wodne zagubione gdzieś w łąkach i polach, czy też typowym dużym jeziorem.
Wody niewielkie – starorzecza, wiejskie stawy, małe leśne jeziorka.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_31_07.jpeg)
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_33_00.jpeg)
Do wędkowania w takich miejscówkach, łowiskach wybieram 6 - 7m. bata z markową żyłką główną 0,14 -0,16 mm i przyponami odpowiednio 0,12 – 0,14mm.
Bat nie jest metodą na duże ryby. To wędka do połowu ryb małych i średnich, przy odpowiednim holu i dozie szczęścia poradzimy sobie i z większą rybą.
Do regularnego łowienia ryb dużych, należy jednak użyć spławikowej wędki z kołowrotkiem lub technik gruntowych. Zbyt gruba żyłka naraziłaby bowiem bata na uszkodzenie.
Stosuję złote haczyki w rozmiarówce 12-10. Nie podam konkretnej marki czy typu.
Hak ma być solidny, mogący poradzić sobie z waleczną rybą. Rozmiar jego dostosowany do wielkości przynęty, bowiem stosując np. białe robaki można zejść z numeracją niżej.
Jako że najczęściej stosowaną przeze mnie przynętą są dwa ziarna kukurydzy, bądź jej "kanapka" z białym lub czerwonym robakiem stosuję właśnie takie. Powiem tak, iż gdybym był zmuszony wybrać jedną, jedyną przynętę, którą mógłbym zabrać na linowe łowy, to byłaby właśnie kukurydza. Atrakcyjny kolor, słodkość, oraz fakt, że pożądanym dla mnie przyłowem będą płocie i okazałe wzdręgi przyczyniają się do tego wyboru.
Oczywiście należy mieć z sobą kilka przynęt, gdyż założony na haczyk niewielki "gnojaczek" będzie równie apetyczny, zwłaszcza w zimniejszym okresie wiosny i jesieni.
Robaki czerwone a także "mady" często jednak stają się celem ataku okoni bądź jazgarzy, a także uciążliwej drobnicy. Kukurydza jako przynęta zwarta ułatwi nam zacięcie i zachęcić może ostrożnego lina, do bardziej zdecydowanego brania.
Na małych wodach obowiązuje zachowanie ciszy, choć niekoniecznie "grobowej", ograniczenie swych ruchów do niezbędnego minimum. Wszelkie gwałtowne ruchy odpadają, zarzucać zestaw bata należy techniką "spod siebie".
Jest to dyskretniejsze, cichsze, nie wywołujące zbędnego plusku na powierzchni oraz dokładniejsze.
Zwłaszcza jeśli zasadzamy się na liny żerujące bardzo blisko brzegu.
Wędkarz powinien wykazać się dwoma cechami : cierpliwością i opanowaniem. Zarówno wtedy gdy czeka na branie, jak i w momencie holu ryby.
Na często bardzo płytkiej wodzie, lin potrafi żerować dosłownie"pod nogami". Jeśli jest taka możliwość należy skorzystać z osłony którą dają nadwodne krzewy, bądź wysokie trawy.
To właśnie moje połowy na takiej wodzie stały się kanwą do napisania opowiadania " Zielony Książę." umieszczonego w dziale opowiadań forum.
Mała woda potrafi zaskoczyć kryjąc w swej toni całkiem ładne ryby, choć z reguły liny należą tam do tych mniejszych. Bywają wszak niespodzianki.
Pośród zielonych linów trafić się mogą również karasie ( w tym złociste ). Karaś złocisty, nasz pospolity ( już nie pospolity ) jest bowiem również bardzo związany z światem roślinności wodnej, może nawet bardziej niż lin.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_36_01.jpeg)
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_37_00.jpeg)
Warto zwrócić uwagę na zdjęcie karasia.
Kształt jego płetwy grzbietowej wskazuje niezbicie, że nie jest to karaś srebrzysty tzw."japoniec" o płetwie grzbietowej prostej, lub nawet wklęsłej. Ubarwienie bowiem jest cechą zmienną, zależną od środowiska życia. Płetwy piersiowe i brzuszne karasia złocistego często mają wpadające w czerwień zabarwienie.
Wody większe – lin jeziorowy.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_33_55.jpeg)
Zdjęcie powyżej przedstawia typowe siedliska lina jeziorowego. Strefa przybrzeżna – litoralu, bogata w roślinność wynurzoną w postaci trzcinowisk, pasów pałki wodnej, oczeretu, a także ławice grążeli. To w takich miejscówkach szukam jego żerowisk.
Próbuję go łowić również dalej, wśród podwodnych łąk, zawsze jednak niezbyt daleko od brzegu.
Są oczywiście jeziora , żwirownie pozbawione przybrzeżnej roślinności, czy ubogie w podwodne łąki, na takich jednak nie wędkowałem, zatem nie mam doświadczenia w tej materii.
Na jeziorach znanego mi typu staram się korzystać z wędkarskich kładek i pomostów, które pozwalają mi swobodnie sięgnąć za pas trzcinowisk, bez obawy o uszkodzenie długich wędzisk o zwisające gałęzie drzew. Dodatkowym plusem jest łatwiejszy dostęp do interesujących głębszych miejsc. Bo tutaj obok poławianego lina i płoci w kręgu moich zainteresowań pojawia się i leszcz.
Zestawy moje zasadniczo się nie różnią od omawianych wcześniej, z tym że częściej wybieram cięższe spławiki tj 2,0- 2,5 gr. pozwalające lepiej zarzucać pod lekki wiatr.
Silny wiatr wymusza zastosowanie technik gruntowych, pomóc może zastosowanie do bata lekkich spławików typu waggler, z nisko położonym środkiem ciężkości, odporniejszych na dryf zestawu.
Istotne jest tu bowiem aby zestaw był zakotwiczony na dnie, gdyż lin nie lubi gdy zestaw się przemieszcza pchany wiatrem i podwodnymi prądami występującymi na jeziorze.
Zatem dni bezwietrzne lub z niewielkim wiatrem są szczególnie korzystne, a doświadczenie mi podpowiada, że to właśnie w porze świtu i zmierzchu wiatr często zamiera.
Dodatkowo daje to nam możliwość wypatrywania śladów aktywności linów w postaci ścieżek bąbelków i spławów ryb. To są drogowskazy, które kierują mnie, gdzie mam ulokować zestaw.
Często umieszczając przynętę na trasie przemieszczającego i żerującego lina, miałem wkrótce oczekiwane branie "prosiaczka".
Zestaw bata obciążam niewielką przelotową oliwką, na igelitowej koszulce, zablokowaną krętlikiem. Czasem umieszczam na przyponie dodatkowo śrucinę sygnalizacyjną.
Przypon standardowej długości 25-30 cm.
Skupione obciążenie ma na celu szybkie sprowadzenie przynęty do dna ( ogranicza to wprawdzie brania płoci) oraz przede wszystkim jak najlepiej zakotwiczyć zestaw.
Co jakiś czas podciągam jednak zestaw co może pobudzić do brania płoć, a także lina.
Linowe branie należy wyczekać, oczekując na zatopienie spławika bądź zdecydowany jego odjazd w bok, często z przytopieniem właśnie.
Ostrożne ryby potrafiły jednak brać i tak ostrożnie, że podczas podciągania zestawu odczuwałem nagły opór i następował odjazd lina w kierunku upatrzonej kryjówki.
Sama walka jest po prostu niesamowita. Gdy na głębszej wodzie potrafił robić woltę w dół , przestraszony widokiem podbieraka,
a szczytówka bata gięła się niemal do samej wody, to poziom emocji i adrenaliny szybował pod niebiosa. Sławne ucieczki w kępy grążeli lub trzcinowisko należą do niezapomnianych przeżyć.
Bat to jednak metoda głównie pod lina małego i średniego. Na stosowane przez mnie zestawy realne jest wyholowanie ryb ok. 1,5kg. Doświadczony wędkarz poradzi sobie i z rybą trochę większą. W przypadku gdybym miał to szczęście znać wody z dużą populacją grubego lina od 2,0 kg wzwyż zamieniłbym bata na wędkę spławikową zaopatrzoną w kołowrotek, ze sprawnym hamulcem ; bądź wybrał metody gruntowe.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_42_27.jpeg)
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_40_56.jpeg)
Mój największy lin złowiony na bata mierzył 42cm i ważył 1,35kg.
Prześliczna samiczka, której zdjęcie prezentuję poniżej.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_44_08.jpeg)
Dwa słowa o nęceniu lina.
Wędkarscy klasycy zalecają wielodniowe przygotowanie miejscówki, najlepiej przez długotrwałe nęcenie. Jest to z pewnością dobry pomysł, jeśli możemy sobie na to pozwolić.
Ze względu na ubogość wolnego czasu i odległość od ulubionego łowiska , muszę sobie radzić nęcąc doraźnie, w czasie połowu.
Zasadniczo przyjeżdżam nad wodę tak wcześnie, by zdążyć się rozłożyć ze sprzętem przed brzaskiem. Nęcę wtedy niewielką ilością ziaren z ręki, bądź przy pomocy procy. Kul zanętowych w zasadzie nie używam, chyba że miną już najlepsze godziny wczesnorannych brań, a przynęcić chcę wówczas płoć.
Gdy przyjeżdżam późnym popołudniem z myślą o nocce, zanęcam ok. 3 godzin przed zmierzchem, by dać wodzie "odpocząć " przed założonym szczytem aktywności lina.
Ponownie donęcam już w zapadających ciemnościach, wtedy płocie i wzdręgi jako wzrokowce nie wyjedzą mi już zbyt wiele z rozrzuconego ziarna, pozostawiając gotową stołówkę dla nocnych leszczy bądź linów. Zanętowym ziarnem jest moczona i gotowana kukurydza i słodki łubin.
Wielu wyśmienitych łowców poleca na lina ziarna konopi. Warto to wziąć pod uwagę komponując swoją mieszankę ziaren zanętowych.
Doświadczenia z połowu technikami gruntowymi.
Stosunkowo rzadko łowiłem liny na tradycyjny zestaw z koszykiem. Typowa zanęta feederowa, dedykowana pod lina/karasia oraz biały robak bądź kukurydza na haku.
W nocy pojawiała się też wśród przynęt rosówka. Takie zestawy przyniosły mi czasem zieloną rybkę. Amatora konserwowej kukurydzy ukazuje poniższe zdjęcie.
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_11_03_17_12_45_55.jpeg)
Ubiegły rok 2016 stał dla mnie pod znakiem rozwijania umiejętności w połowie na "methodę". Jako że dopiero wdrażam się w temat , stawiam pierwsze kroki, nie mam jeszcze wypracowanego sposobu na "ukochane" liny, starając się przenieś na ten grunt doświadczenia ze spławika. Mimo wszystko udało mi się skusić w tamtym roku 15 linów, co jest zachęcającym wynikiem, porównywalnym do moich efektów na spławik.
Do wyjątkowego sezonu 2011 gdy udało mi się przechytrzyć 50 zielonych piękności jednak daleko. Co prawda były to głównie sztuki niewielkie w granicach 0,6 – 0,8kg. choć kilka sztuk w przedziale 1,20 -1,30 kg też "zaliczyłem".
Lokowanie jednego z zestawów w pobliżu trzcin oraz wypatrywanie oznak aktywności ryb, pozwoliło mi skusić kilka całkiem fajnych ryb z okazem 1,52 kg na czele, czym ustanowiłem swój nowy rekord w tym gatunku.
Cudny "Zielony Książę " w koszu podbieraka na zdjęciu poniżej :
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_22_05_16_10_46_48.jpeg)
Wśród skutecznych przynęt królowały Drennan Bandit Dumbells 8&10mm o smaku ananasa i tutti – frutti, znalazły się tam także smakowa kukurydza marki Cukk, oraz truskawkowy Band'Um 7mm od Sonubaits.
Czas więc na nowe testy. Ten i następne lata będą okresem poszukiwań najskuteczniejszych przynęt, w czym pomóc mają prowadzone notatki i zestawienia.
Pellety haczykowe dotychczas spisywały się słabo, choć ten nocny wrzesniowy linek skusił się na krylowy pellecik. Oto nocny marek :
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1096_04_09_16_11_46_41.jpeg)
Lin - dlaczego warto ? Kulisy fascynacji.
Dlaczego tak bardzo zafascynowało mnie polowanie na tego króla podwodnej roślinności ?
Odpowiedź jest prosta : To piękna i waleczna ryba.
Cytowany wcześniej Wacław Strzelecki stwierdza na stronach swej książki "Wędkarstwo rzeczne ":
"Pod względem waleczności lin bije szczupaka i przynajmniej dorównuje karpiowi."
Czyż potrzeba lepszej rekomendacji ?.
Posłużę się też, po raz kolejny cytatem z opowiadania "Zielony Książę " :
"To zielony wojownik. Dobrze zbudowany bokser wagi średniej.
Po mistrzowsku skorzysta z okazji by cię pokonać, gdy tylko "opuścisz gardę".
Lin to piękniś, elegant."
Wstąpiłem zatem na swoją "drogę wojownika" by doskonalić swoje umiejętności, poznać i móc spotykać na ścieżkach wędkarskich wypraw, tą wspaniałą rybę.
Mimo że coraz doskonalszy sprzęt i nowe techniki pozwalają skutecznie łowić liny, to wciąż umiejętność regularnego połowu dużych linów nobilituje wędkarskiego łowcę.
Współczesne "wynalazki" a sprawa lina.
Wynalazek "włosa" naturalnie prezentującego przynętę, odkryty na potrzeby karpiarstwa, a teraz wkraczający szeroką ławą także w połowach innych dużych ryb; przynęty proteinowe wszelkiej maści oraz zestawy samozacinające, w tym "methoda" stanowią potężne narzędzie w rękach współczesnego wędkarza.
Gdy zatem posiadamy odpowiednie umiejętności lub dopisuje nam wędkarskie szczęście w skutecznych połowach, to wykażmy się rozsądkiem i umiarem.
Jak mawiają szlachectwo zobowiązuje, więc potraktujmy liny z szacunkiem im należnym.
Nie mają łatwego życia. Panujące przepisy nie przystają do rzeczywistości, limity ilościowe są absurdalne w swej wielkości, zatem to My sami musimy narzucić sobie ograniczenia.
Niech jak najwięcej wraca ich po połowie do wody, by cieszyć nas oraz innych z możliwości stoczenia z nimi walki.
-
Człowieku... Popełniłeś przepiękny artykuł. Szapoba! :bravo: :thumbup:
-
:bravo: :bravo: :thumbup:
-
:bravo: :bravo: :bravo: :thumbup:
-
:bravo: leci :thumbup:
-
:bravo: leci :thumbup:
-
świetne ! :bravo: :bravo:
-
:thumbup: :thumbup: :thumbup:
-
Radek
Za część pierwszą należą ci sie gromkie :bravo: :bravo: :bravo:
A za profesjonalizm literacki, jak i wkład pracy :thumbup:
Zrobię przerwę w czytaniu, na około godzinę bo czuje ze i cześć druga zasługuje na :thumbup:
Nie chce zapomnieć wynagrodzić twojej pracy, a jak wiesz- po raz drugi w ciągu godziny sie nie da
-
:thumbup: :thumbup:
-
Super ! :beer:
-
Radek
Za część pierwszą należą ci sie gromkie :bravo: :bravo: :bravo:
A za profesjonalizm literacki, jak i wkład pracy :thumbup:
Zrobię przerwę w czytaniu, na około godzinę bo czuje ze i cześć druga zasługuje na :thumbup:
Nie chce zapomnieć wynagrodzić twojej pracy, a jak wiesz- po raz drugi w ciągu godziny sie nie da
Mariusz mam nadzieję, że część 2 sprostała Twoim oczekiwaniom.
Musiałem niestety podzielić tekst na części, gdyż ograniczenia techniczne nie pozwalały to wysłać jako całości.
Troszkę się napracowałem i zgłupiałem nie mogąc wysłać wiadomości.
Po czasie uświadomiłem sobie że zamiast dzielić to na 2 wątki, należało wysłać post, po poście w ramach jednego wątku.
Być może administracji uda się to scalić.
Jeśli nie, mam nadzieję że zainteresowani odnajdą obydwie części. :)
-
Super się czyta :)
-
Dziękuję Wam za miłe słowa.
Uczę się tu dużo ( inna sprawa jak tą wiedzę uda mi się wykorzystać ;) ) zatem podzieliłem się z Wami moimi skromnymi doświadczeniami.
A co.... Wyrozumiali wszak jesteście :)
-
Radek, właśnie sie biorę ;)
-
:thumbup:
Piękna ryba, dla mnie Lin razem z Okoniem to najładniejsze ryby naszych wód.
-
Radek
Za część pierwszą należą ci sie gromkie :bravo: :bravo: :bravo:
A za profesjonalizm literacki, jak i wkład pracy :thumbup:
Zrobię przerwę w czytaniu, na około godzinę bo czuje ze i cześć druga zasługuje na :thumbup:
Nie chce zapomnieć wynagrodzić twojej pracy, a jak wiesz- po raz drugi w ciągu godziny sie nie da
Ja odczekałem i dałem drugi :thumbup: ale to i tak pełna symbolika w zderzeniu z profesjonalizmem tech fana...!Szacun stary dawno na forum nie było tak dobrego opracowania!
-
Radek tak jak mówiłem, tak tez zrobiłem, i wcale sie przy tym nie rozczarowałem. Wręcz przeciwnie, podczas czytania ostatnich cytatów, w które wplotłeś swą decyzje, o wstąpieniu na drogę wojownika
Dostałem gęsiej skórki :)
Wiec kolego, pokłony czynie w wyrazie szacunku dla profesjonalizmu, jak i wrażenia pod jakim jestem, dla twej pasji ???
Trzeba mieć sporo zacięcia, pasji, aby tak podchodzić do wędkarstwa.
Rzekł bym nawet ze nie uprawiasz wędkarstwa - ty obcujesz z Aqua naturą w najlepszym znaczeniu tego slowa
:bravo: :bravo: :bravo: :bravo: :bravo: :bravo: :bravo: :bravo: :bravo: :bravo: :bravo:
Te brawa- to na stojąco były
Po raz kolejny :thumbup: za wkład, i za to ze dzielisz sie wiedza z nami.
-
Maćku W obawie na moja :facepalm:
Wolałem nie wchodzić w cześć druga ;D
A tak wiem ze jest coś jeszcze do przeczytania.
-
Świetne :thumbup:
-
:bravo: :bravo: :bravo:
-
Super artykuł :D Mnie też liny fascynują, chyba najbardziej :) Zasłużony :thumbup:
-
:thumbup: :bravo: :beer:
-
:thumbup: :bravo: :beer:
Brawa należą się koledze za te liny i złociste karasie złowione już w tym roku. :bravo:
Widziałem i zazdrościłem :)
-
Radku, odwaliłeś kawał dobrej roboty. Kompleksowo podszedłeś do zagadnienia, za co Ci chwała :thumbup:
-
Majstersztyk :bravo: :bravo: :bravo:
:thumbup:
-
To jest klasyka takie arcydzieła są lepsze od filmu brawa brawa :bravo: :bravo:
-
Świetny artykuł :thumbup:
-
:bravo: :bravo: :bravo: :thumbup:
-
:bravo: :thumbup: :beer: :narybki:
-
Bardzo dziękuję kolegom za wyrazy uznania.
Mała prośba do administracji, czy dałoby się scalić obie części w jedną całość - tzn. w jeden wątek?
Czy to jest niemożliwe?
Może niepotrzebnie "zawracam gitarę ", a kto chciał to znalazł ;) :)
-
Bardzo dziękuję kolegom za wyrazy uznania.
Mała prośba do administracji, czy dałoby się scalić obie części w jedną całość - tzn. w jeden wątek?
Czy to jest niemożliwe?
Czy tak jak teraz jest ok? :)
-
Bardzo dziękuję kolegom za wyrazy uznania.
Mała prośba do administracji, czy dałoby się scalić obie części w jedną całość - tzn. w jeden wątek?
Czy to jest niemożliwe?
Czy tak jak teraz jest ok? :)
Maćku niech ci Bozia w dzieciach, czy jak wolisz w rybach wynagrodzi. :)
Co byśmy zrobili bez naszej administracji :D
-
Bardzo dziękuję kolegom za wyrazy uznania.
Mała prośba do administracji, czy dałoby się scalić obie części w jedną całość - tzn. w jeden wątek?
Czy to jest niemożliwe?
Czy tak jak teraz jest ok? :)
Maćku niech ci Bozia w dzieciach, czy jak wolisz w rybach wynagrodzi. :)
Co byśmy zrobili bez naszej administracji :D
Cieszę się, że mogłem pomóc :)
PS. Oba życzenia są ok ;) dziękuję 8)
-
Dobry tekst, Radku! :)
Najbardziej spodobało mi się w nim to, że nie stanowi on powielenia tych wszystkich informacji, które zwykle czytamy.
Szablonowo klonuje się zasłyszane stwierdzenia, formuły, przepisy. Często odnosi się wrażenie, że autor nie ma żadnych swoich własnych obserwacji i przemyśleń. Jeszcze gorzej jest, kiedy autor przyjmuje rolę nauczyciela, który uważa, że jest ekspertem, zaś jego metody są najskuteczniejsze.
Czytając Twój artykuł, czuje się, że są to Twoje wody, Twoje obserwacje i Twoje techniki. Wielokrotnie podkreślasz, że nadal eksperymentujesz, szukasz lepszych sposobów. Nie uważasz, że Twoje są najlepsze, wszyscy powinni je stosować i są one gwarantem udanych łowów.
Dla mnie super!
Czytając opis najczęściej stosowanych przez Ciebie technik (główne bat), przyszedł mi od razu na myśl nasz kolega Zbyszek, który również lubi polować na liny. On często łowi je na dalekich odległościach, głównie gruntówkami.
Fajnie byłoby, gdyby Zbyszek też opisał swoje linowanie ;) Może uda nam się go zachęcić :)
-
W sobotę spróbuję napisać o moich linach :)
-
Zbyszku, zanim zaczniesz pisać, upewnij nas, że nie uprawiasz wspinaczki górskiej.
-
Ten nawet rano sobie jaja robi :)
-
Jak wytrawny kogut. Jaja robi rano.
-
Proszę mi tu bez oczerniania i oskarżeń!
-
Toć to czysta prawda!
-
Dobry tekst, Radku! :)
Najbardziej spodobało mi się w nim to, że nie stanowi on powielenia tych wszystkich informacji, które zwykle czytamy.
Szablonowo klonuje się zasłyszane stwierdzenia, formuły, przepisy. Często odnosi się wrażenie, że autor nie ma żadnych swoich własnych obserwacji i przemyśleń. Jeszcze gorzej jest, kiedy autor przyjmuje rolę nauczyciela, który uważa, że jest ekspertem, zaś jego metody są najskuteczniejsze.
Czytając Twój artykuł, czuje się, że są to Twoje wody, Twoje obserwacje i Twoje techniki. Wielokrotnie podkreślasz, że nadal eksperymentujesz, szukasz lepszych sposobów. Nie uważasz, że Twoje są najlepsze, wszyscy powinni je stosować i są one gwarantem udanych łowów.
Dla mnie super!
Czytając opis najczęściej stosowanych przez Ciebie technik (główne bat), przyszedł mi od razu na myśl nasz kolega Zbyszek, który również lubi polować na liny. On często łowi je na dalekich odległościach, głównie gruntówkami.
Fajnie byłoby, gdyby Zbyszek też opisał swoje linowanie ;) Może uda nam się go zachęcić :)
Dziękuję Mateuszu za ten obszerny komentarz do mojego tekstu.
W odniesieniu do jednych z pierwszych słów wstępu : "Nie znajdziecie tu nic odkrywczego.
Powielę wszak utarte schematy, powtórzę oczywiste prawdy, by pokazać jak podchodzę do połowu tej pięknej ryby na znanych mi wodach.", brzmi zaskakująco :) ;)
Ja również z chęcią przeczytałbym o doświadczeniach Zbyszka, wszak wiemy wszyscy że ma czym się z nami dzielić.
-
Nie przeceniajcie mnie. To że łowię ich sporo, to zasługa Wasza i wody, na której łowię :)
-
W odniesieniu do jednych z pierwszych słów wstępu : "Nie znajdziecie tu nic odkrywczego.
Powielę wszak utarte schematy, powtórzę oczywiste prawdy, by pokazać jak podchodzę do połowu tej pięknej ryby na znanych mi wodach.", brzmi zaskakująco :) ;)
Sam fakt, że to napisałeś, świadczy właśnie, że o tym myślałeś, więc mimowolnie starałeś się właśnie unikać pisania o tym, o czym piszą wszyscy, a czego byś może sam nie doświadczasz :)
W sobotę spróbuję napisać o moich linach :)
No dobra, to na zachętę ode mnie :shortcake:
A niech tam, dorzucę jeszcze :beer:
-
Przekonałeś mnie :)
-
Super merytoryczny artykuł. :bravo: :bravo: :bravo:
Szczególny szacunek za włożoną pracę w przygotowanie artykułu. :bravo: :bravo: :bravo:
Lin to piękna ryba.
:thumbup:
-
Artykuł emanuje wiedzą i doświadczeniem. Rzeczowo i w pełni ukazane informacje zbierane podczas wielu zasiadek. Dobry tekst jest lepszy niż film bo uruchamia wyobraznie, a tej w wędkarstwie nigdy za dużo o ile nie mowimy o wielkości ryb :) Po przeczytaniu powyższego teksu, głód zmierzenia się z tym gatunkiem wzrasta. Niewatpliwie budujesz sobie "konkurencję" bo artykuł zachęca do prób w tej materii.
Lin będzie moim celem po uzyskaniu członkostwa na niewielkim, zarosnietym stawie z wręcz zerową presją. Wiem z otrzymanych informacji, że były tam holowane osobniki 2kg+ - czas to sprawdzić na własnej skórze.
Obym mógł pochwalić się choć zbliżonym wynikami do Twoich Radku. Zasłużony :thumbup: bo sam tekst to sporo pracy a doświadczenie - bezcenne.
Pozdrawiam i dzięki!
-
Blisko Elblaga na rzece Nogat wczesna wiosną wedkarze szukają lina na rosowke dalej od brzegu w korycie rzeki, a nie blisko brzegu i roslinnosci. czy to ma sens?
-
Jeśli znajdują, to ma. :P
-
Blisko Elblaga na rzece Nogat wczesna wiosną wędkarze szukają lina na rosowke dalej od brzegu w korycie rzeki, a nie blisko brzegu i roslinnosci. czy to ma sens?
Nie wiem czy mam się czuć wywołany do tablicy, ale skoro pytasz w tym wątku.
Jeśli czytałeś artykuł to wiesz, że nie łowię o tej porze, po drugie nie łowię lina na rzekach.
Nie znam tej rzeki, jej głębokości, uciągu, w jakim stopniu zarasta roślinnością w późniejszej porze.
Jesteś z Elbląga, więc chyba znasz odpowiedź - piszesz wędkarze, zatem nie jeden.
Skoro szukają, to czy znajdują ? Jeśli znajdują, to chyba odpowiedź jest jasna :)
Zapewne opierają się na wieloletnich doświadczeniach, może nawet pokoleń wędkarzy na tym łowisku.
Nie będę dyskutować z "autochtonami", należy korzystać z nauki jaką dają miejscowi.
Możliwe jest że wczesną wiosną liny, jak większość ryb trzymają się cieplejszej wody, która może być właśnie w korycie.
Zakładam że tam jest najgłębiej. Zawsze jednak "życie" w wodzie zaczyna się najszybciej na nagrzewających się płyciznach, gdzie na rozwijającej się roślinności powinny rozwijać się i "żyjątka". Więc ryba tam rusza. Kiedy to robi to już bardziej skomplikowane.
Zależnie od temperatur w danym roku, następuje ten przełomowy moment. Wtedy również i lin przeniesie się w te rejony z zimowisk.
To co napisałem powyżej to "gdybologia " - przypuszczenia.
Jesteś z Elbląga,więc pytaj miejscowych :)
Ja opisałem wędkowanie na "moich" wodach, które to sposoby prawdopodobnie sprawdzą się na wodach opisanego typu.
Jednak szukaj swojej drogi.
Dajmy na to wędkarze na Rządzy łowią liny na feedera i białe robaki - skutecznie.
Wczesną wiosną każdej ryby należy szukać. Odnalezienie ich więc jest kluczowe.
Dopiero wtedy można spróbować skusić je do brania podaną przynętą.
Więc czy namawiałbym ich do przestawienia się koniecznie na bata ? Nie.
Małe rzeczki mogą latem silnie zarastać i wtedy wędkowanie metodami gruntowymi jest mocno utrudnione, bądź niemożliwe.
Natomiast wczesną wiosną, na resztkach roślinności żerują liny, są wtedy "dostępne" i możliwe jest ich łowienie.
Powodzenia w "linowaniu" :)
-
Bardzo dobry artykuł! :bravo: :bravo: :bravo: Jak mnie ominął ten wątek? :)
Trafi na stronę główną! :D
-
Bardzo fajnie napisane.
Gratulacje. :thumbup:
-
Blisko Elblaga na rzece Nogat wczesna wiosną wędkarze szukają lina na rosowke dalej od brzegu w korycie rzeki, a nie blisko brzegu i roslinnosci. czy to ma sens?
Nie wiem czy mam się czuć wywołany do tablicy, ale skoro pytasz w tym wątku.
Jeśli czytałeś artykuł to wiesz, że nie łowię o tej porze, po drugie nie łowię lina na rzekach.
Nie znam tej rzeki, jej głębokości, uciągu, w jakim stopniu zarasta roślinnością w późniejszej porze.
Jesteś z Elbląga, więc chyba znasz odpowiedź - piszesz wędkarze, zatem nie jeden.
Skoro szukają, to czy znajdują ? Jeśli znajdują, to chyba odpowiedź jest jasna :)
Zapewne opierają się na wieloletnich doświadczeniach, może nawet pokoleń wędkarzy na tym łowisku.
Nie będę dyskutować z "autochtonami", należy korzystać z nauki jaką dają miejscowi.
Możliwe jest że wczesną wiosną liny, jak większość ryb trzymają się cieplejszej wody, która może być właśnie w korycie.
Zakładam że tam jest najgłębiej. Zawsze jednak "życie" w wodzie zaczyna się najszybciej na nagrzewających się płyciznach, gdzie na rozwijającej się roślinności powinny rozwijać się i "żyjątka". Więc ryba tam rusza. Kiedy to robi to już bardziej skomplikowane.
Zależnie od temperatur w danym roku, następuje ten przełomowy moment. Wtedy również i lin przeniesie się w te rejony z zimowisk.
To co napisałem powyżej to "gdybologia " - przypuszczenia.
Jesteś z Elbląga,więc pytaj miejscowych :)
Ja opisałem wędkowanie na "moich" wodach, które to sposoby prawdopodobnie sprawdzą się na wodach opisanego typu.
Jednak szukaj swojej drogi.
Dajmy na to wędkarze na Rządzy łowią liny na feedera i białe robaki - skutecznie.
Wczesną wiosną każdej ryby należy szukać. Odnalezienie ich więc jest kluczowe.
Dopiero wtedy można spróbować skusić je do brania podaną przynętą.
Więc czy namawiałbym ich do przestawienia się koniecznie na bata ? Nie.
Małe rzeczki mogą latem silnie zarastać i wtedy wędkowanie metodami gruntowymi jest mocno utrudnione, bądź niemożliwe.
Natomiast wczesną wiosną, na resztkach roślinności żerują liny, są wtedy "dostępne" i możliwe jest ich łowienie.
Powodzenia w "linowaniu" :)
Rzeka Nogat jest raczej bardzo spokojnie płynąca, a latem nawet dość intensywnie zarasta. Jak jest z glebokoscia koryta to nie wiem. Osobiście wybierajac sie na tą rzekę bez wiedzy gdzie szukac lina tez bym szukal go na płytszych miejscach.
-
Cześć, co sądzicie o zanęcie Dragon Lin/ Karaś o zapachu wanilia-kozieradka ?
-
Sądzę o nich, że nie dadzą ci wcale więcej linów :) Zazwyczaj to są takie wybiegi producentów, aby sprawić, że klienci uznają dany produkt za 'inny' i będą go kupować. Nie wierzę, że dodanie jakiegoś składnika zapachowego do zanęty poprawi znacznie jej działanie. Chociaż trzeba przyznać, że jeśli uwierzysz w zanętę, będzie działać o wiele lepiej :)
Wyobraźmy sobie sytuację - płynie lin, i spotyka obok siebie dwie zanęty, tę i drugą, firmy X. Czy wybierze taką z kozieradką? Nie jestem pewien czy tak zrobi :) Ogólnie sukces w wędkowaniu zależy od wielu czynników, przy łowieniu linów na pewno od wyboru miejsca, taktyki, nęcenia, przynęt. Sama zanęta to stanowczo za mało, trzeba nęcone miejsce wzbogacić o wiele rzeczy. A takimi są konopie, jakieś ziarna, pellety, kukurydza, pomoże też bardzo kolor miksu, na przykład czerwony (ale nie zawsze, bo może też działać gorzej niż typowy brązowy).
Dlatego podchodziłbym do łowienia linów w inny sposób, bez polegania na jakieś zanęcie dedykowanej. Jak dla mnie na pewno lepiej zadziałają tu te na mączkach rybnych. Do tego w Polsce panuje mania aby robić zanęty pod dany gatunek, co jest dla mnie dość śmieszne. Jest to jakby oszukiwanie klienta, bo sugeruje się, że potrzeba do sukcesu kupić tylko paczkę danego produktu. A co się stanie, jak ktoś na liny pójdzie z zanęta leszczową? :) Nie złowi żadnego lina tylko wejdą mu same leszcze? :) Oczywiście, że nie... Aby łowić skutecznie leszcza należy daną zanętę odpowiednio wzbogacić tak aby stado zatrzymać. To samo będzie i tutaj, i nie pomoże żadna kozieradka :)
-
Kozieradka jest świetnym dodatkiem ziołowy do znaet na liny i karasie. Robaki moczone w niej czy kukurydza dają swoją robotę. A dragon trochę się spóźnił bo lorpio już od paru lat ma w swojej ofercie za ety o tej nucie zapachowej
-
Kozieradka, cynamon, kminek, truskawka albo marcepan. Wszystko zależy od łowiska i nie ma reguły. Dlatego nie warto wierzyć w cudowne zapachy.
Identyczna zaneta doprawiona cynamonem w jednym łowisku daje mnóstwo brań, chwilę po zarzuceniu coś szarpie za szczytówke. Zachecony wynikami spróbowałem kilka innych i nie było nawet skubniecia przez godzinę albo dwie. Próbowałem po kilka razy żeby wyeliminować pogodę i inne legendarne czynniki.
Wszędzie sprawdzają się konopie i pszenica. Najlepiej bez żadnych dodatków, lekko sfermentowane zyskują mocy. Tanio i skutecznie.
-
Pod koniec lata na mocno zarośniętych starorzeczach Wisły sprawdzał mi się nostrzyk. Po dodaniu go do zanęty pojawiały się większe liny i karasie.
-
Trafiłem jedynie na wpis, którego już nie ma o linach - ProBono
Kurde, ale to...! wcześniej nie czytałem. Radek :bravo: :thumbup:
-
Radziu, specjalnie dla Ciebie :)
7.9 kg
(https://splawikigrunt.pl/forum/gallery/1606_19_12_19_5_52_45.jpeg)
-
Przecież to Marcin (katmay) :P
-
Czy ta fotka z linem - monstrum - to hit czy kit???
-
Przecież to Marcin (katmay) :P
:D
-
Czy ta fotka z linem - monstrum - to hit czy kit???
https://www.anglingtimes.co.uk/fishing-news/2016/17lb-8oz-monster-tench-is-a-shocker
-
Odwiedzam notorycznie stronkę https://tenchfishers.com/ i nie znalazłem tam żadnych informacji na temat tego monstrualnego lina.
Z drugiej strony to bardzo się cieszę, że ten "prosiaczek" osiągnął taki rozmiar :bravo:
Czyż to nie jest wspaniałe jak wielkie rozmiary osiągają liny pływające w wodach w UK :P
Zazdroszczę im łowienia tak pięknych i dużych ryb...
-
Dobry gen, karpiarze stale nęcący łowisko towarem, no i przede wszystkim tam tych ryb się nie je. U nas nie dożyłby tego wieku, już dawno pływałby w śmietanie.
-
No nie żartujcie ... .
"Dobry gen"? Ten lin jest paskudny ... ! Wielkie utuczone coś, ale nie król naszych bajorek!
-
Dla mnie to też spasiona, zielona świnia. Szkoda, że nie ma trochę innych proporcji, bo wtedy można by się zachwycać rekordem. Karpie +40, szczególnie te z Węgier też do pięknych nie należą, ale są gusta i bezguścia ;).
-
Arkowi pewnie chodziło o dobre geny odpowiadające za wzrost, nie urodę ;)
Wygląda jakby od kilku lat nie mogła się oszczenić...
-
Krzysiek dokładnie :beer: To tak jak z karpiami. Nie każdy karp przekroczy np. wagę 10 kg nawet jakby był non stop pasiony. Wystarczy popytać hodowców. Są linie genetyczne, które przez lata potrafią "stać w miejscu" pomimo wcześniejszych szybkich wzrostów.
-
Dla mnie to też spasiona, zielona świnia. Szkoda, że nie ma trochę innych proporcji, bo wtedy można by się zachwycać rekordem. Karpie +40, szczególnie te z Węgier też do pięknych nie należą, ale są gusta i bezguścia ;).
To jest lin przed tarłem, z którym coś jest nie tak. To nie jest żadna obżarta świnia, ale ryba która ma jakieś problemy :) Angole doskonale o tym wiedzą, dlatego ryby tej nie brano pod uwagę przy rekordach, gdyby wniosek wysłano do komisji zajmującej się rekordowymi rybami w UK, wniosek by przepadł.
-
:thumbup: super się to czytało, extra opisane, lin to wspaniała rybka,w tamtym roku pięknie połowiłem ich