Jeśli chodzi o mój wpis #35 z tego wątku, który Cię zainteresował, to jest tam następujące wyjaśnienie jakich konfiguracji zestawów rozważania te dotyczą.
„Wszystkie poniższe wykresy pokazują zależności dla zestawów zakotwiczonych, w których pomiędzy zakotwiczeniem, a spławikiem nie ma dodatkowego obciążenia.”
Zwracam na to uwagę, ponieważ tego typu zestawy zachowują się inaczej niż z obciążeniem pomiędzy spławikiem i zakotwiczeniem.
W swoim wpisie napisałeś:
„ gdy rośnie przegruntowanie lub głębokość to maleje odporność na przytapianie - to jak to w końcu jest z tym przegruntowaniem? Skoro większe przegruntowanie = mniejsza potrzebna siła do przytopienia spławika to jak większe przegruntowanie ma pomóc aby spławika nie za zatapiało?”
Aby dany spławik bardziej przytopić przy większym przegruntowaniu potrzebna jest większa, a nie mniejsza siła N.
Mniejsza odporność na przytapianie jest to zupełnie coś innego niż siła potrzebna do przytopienia.
W swoim wpisie podałem następującą definicję odporności na przytapianie:
„Odporność na przytapianie można zdefiniować jako konieczny procentowy wzrost aktualnego naporu aby zatopić określoną długość antenki przy takim wyjściowym przegruntowaniu zestawu aby korpus spławika nie wystawał nad wodę”.
Przykład.
Zarzucamy zestaw na którego jednym końcu jest spławik, a na drugim obciążenie mające całość kotwiczyć. Woda płynie i zatapia spławik. Dobieramy tak przegruntowanie wyjściowe aby spławik miał wystawioną antenkę np. do podstawy korpusu. Na spławik działa aktualny napór N. Za chwilę napór zwiększa się np. o10%. I antenka przytapia się o d cm.
Gdyby przegruntowanie wyjściowe było większe, to aktualny napór na taki sam spławik będzie większy. Aby przytopić w tych nowych warunkach antenkę o d cm wystarczy zwiększenie aktualnego naporu o mniej niż 10%. Odporność na przytapianie więc zmaleje.
Antenka będzie szybciej przytapiana pod wpływem zmian naporu.
Poniżej zamieściłem fragment wpisu o którym mowa.
........................................
........................................
Na Rys.2 pokazana jest, dla różnych głębokości łowienia h, zależność składowej odporności na zatapianie związanej z długością odcinka antenki do zatopienia od aktualnego przegruntowania. Na osi x mamy przegruntowanie, a na osi y konieczny procentowy przyrost naporu powodujący zatopienie przyjętego odcinka antenki. Założyłem odcinek 2 cm do zatopienia. Podwojenie odcinka do zatopienia powoduje mniej więcej dwukrotny wzrost odporności pierwszej składowej, skrócenie odcinka powoduje zmalenie tej odporności. Podobnie jest z głębokością h łowienia, ale zależność jest odwrotna.
Rys.2. Zależność składowej odporności na zatapianie od przegruntowania.
Dwukrotne zwiększenie głębokości łowienia tym samym zestawem i w tych samych warunkach powoduje ok. dwukrotne zmniejszenie tej składowej. Zakładając ileś razy większą długość odcinka do zatopienia oraz zwiększając tyle samo razy głębokość łowienia uzyskamy taką samą odporność.
Z Rys. 2 widać, że omawiana składowa odporności na przytapianie gwałtownie maleje wraz ze wzrostem koniecznego przegruntowania, ......................
.......................................................................
Dla głębokości łowienia 4 m z wykresu wynika, że przy przegruntowaniu 1,050 przytopienie antenki o 2 cm nastąpi po zwiększeniu naporu o ok. 5%.
Dla przegruntowania 1,010 takie samo przytopienie nastąpi po zwiększeniu naporu aż o ok. 25%.
Rozwinięcie tematu znajdziesz w wątku „Zestawy zakotwiczone” działu Spławik.
Za dociekliwość
