Niezupełnie tak jest.
……………………………………
…………………………………..
Siła tarcia żyłki o element zestawu łączący ją z koszykiem zależy od siły nacisku na ten element, współczynnika tarcia i kąta zmiany kierunku żyłki na tym elemencie. W najbardziej niekorzystnej sytuacji kiedy to podczas brania kąt pomiędzy żyłką wchodzącą do elementu, a wychodzącą z niego wynosi 0 stopni (przynęta leżała przy żyłce głównej, a ryba ucieka wzdłuż niej do brzegu) siła tarcia wynosi dwukrotną wartość iloczynu siły naciągu żyłki przez rybę i współczynnika tarcia.
Dla tarcia teflonu o stal współczynnik ten wynosi 0,04, a dla żyłki będzie zbliżony. Maksymalny więc udział siły tarcia żyłki w stosunku do siły jej naciągu podczas brania wynosi ok. 0,08. W praktyce będzie znacznie mniej, bo kąt pomiędzy żyłką wchodzącą do elementu i wychodzącą jest znacznie większy od zera.
…………………………………………………
…………………………………………………
W powyższym cytacie wartość współczynnika 0,08 dla opisanej sytuacji oznacza, że siła tarcia mokrej żyłki na elemencie łączącym jest maksymalna i wynosi 0,08*
F. Gdzie
F jest siłą naciągu żyłki przez rybę. Siła
F równoważy siłę oporu szczytówki i inne pomniejsze występujące w zestawie oraz omawiane tarcie.
Tak więc jeśli siła naciągu
F odpowiada np. ciężarowi 50 g, to siła tarcia wynosi 50 * 0,08 = 4 G.
Jeśli natomiast kąt jaki tworzy żyłka wchodząca do elementu łączącego z wychodzącą z niego wynosiłby w momencie brania przykładowo 60 stopni, to wartość współczynnika wyniesie 0,04, a siła tarcia odpowiednio 50*0,04 = 2 G.
Im mniejszy jest ten kąt, tym siła tarcia dla takiej samej siły
F będzie mniejsza.
Fakt okrągłego przekroju żyłki powodujący znaczące ograniczenie powierzchni styku z powierzchniami nie wpływa na zmniejszenie tarcia.
Siła tarcia nie zależy od wielkości powierzchni styku.
