Spławik z metalowym kilem zyskuje na szybkości ustawienia w pozycji bojowej oraz stabilności, natomiast gorzej (w porównaniu ze spławikami wyposażonymi w kil węglowy) sprawuje się przy dłuższych rzutach, zwiększając ryzyko splątania zestawu. Na dokładkę (wedle spławikowego projektanta D. Ciechańskiego) przy długodystansowym zarzucaniu "występują znaczne przeciążenia materiału i zastosowanie metalowego kila jest ryzykowne".
Grubaśny kil Drennanowskiego Crystal Avona jest cięższy od kila weglowego, ale zarazem stosunkowo krótki - spławik całkiem szybko się ustawi, lecz przy łowieniu z wyraźnym przytrzymywaniem wypada gorzej niż np. wyposażone w długi kil avony DHA (te ostatnie mają dodatkowo specjalnie wyprofilowany korpus u nasady czubka, czyli tzw. shoulder).