Sięgnijcie w meandry internetu,popatrzcie jak komponował zanętę pan Edmund Gutkiewicz,lub Zbigniew Milewski,wędkarze starszej daty. Obca im była taktyka polegania na ziemiach,a budowali wspaniałe wyniki. Popatrzcie na pana Grzegorza Grabowskiego,jakie ryby łowi ,jak tworzy zanętę.
Michał, po pierwsze to Gutkiewicze i inni pokazywali jak mieszają zanęty, sypiąc paczki do wiadra, jakby mieli nakarmić stado świniaków. Po drugie łowiąc z użyciem dżokersa musieli stosować ziemie i gliny, zresztą przy zawodach 'po polsku' mocne nęcenie nie ma sensu raczej, bo ryba się odsuwa i trzeba kombinować jak ją wydłubać. Ja tam pamiętam jak lepili kule, i nie były to kule samej zanęty.
Ogólnie uważam, że stosowanie ziemi i glin to sposób na dłubanie ryb w słabych polskich wodach, do tego przepisy są wzięte ze spławika, a sama długość przyponu sprawia, że wiele technik, jak Metoda czy helikopter nie są dozwolone. Pozostaje więc dopasowywanie się 'klasykiem' (głupia nazwa, jakby helikopter był czymś nieklasycznym) do rybostanu i mamy to co mamy. Dla mnie więc to jest wymuszone dopasowaniem się do rybostanu (kiepskiego) i przepisów (kiepskich, ograniczających użycie popularnych rzeczy jak pellety czy kulki, jak i sprowadzanie wszystkiego do jednego typu zestawu). Oczywiście jest czas gdy takie podejście jest słuszne, czyli jak jest zimno i ryba nie potrzebuje sporej ilości pokarmu.
Wg mnie można wpaść w pułapkę 'odległościówki', czyli skojarzyć użycie feedera z ziemiami i glinami jak i dżokersem, co jest niezbyt dobre. Bo zamiast rozumieć co działa, zgłębiać tajniki feedera, porównywać zestawy i dopasowywać się do ryb, skupiamy się na jednym podejściu.
Czy ktoś pamięta dawny film Górka, jak łowił na stawie znajomego, głównie z mniejszymi karpiami? Chłop ze swoją odległościówką nie potrafił się dopasować, co mnie zaskoczyło to fakt, że on nie rozumiał sposoby żerowania karpia, że ten stoi w toni, i odchudzenie zestawu i przejście na wagglera dałoby mu rybę za rybą. Katował się odległościówką i dopiero pod wieczór, jak ryba zeszła do dna miał jakieś efekty. To jest właśnie efekt bycia w pewnej bańce, w tym przypadku wyczynowo-spławikowej. I tu Brytole mają wielką przewagę, bo oni są uniwersalni, łowią różne ryby, różnymi technikami, od tyczki i matcha, po feeder, z pellet wagglerem po drodze. Do tego łowią cały rok, muszą się dopasowywać. I stosują dżokersa, ale ma to miejsce zimą zazwyczaj. I fakt, mają problem z dopasowaniem się do ubogich w ryby łowisk lub takich, gdzie gatunki są inne (jak sumik czy karaś srebrzysty). Sami robią coraz częściej zawody wg reguł z MŚ, aby łatwiej było się im dopasowywać, gromadzić doświadczenia na tym polu.
Co do słabszych wyników kadry Anglii w feederze - wg mnie po prostu wzrósł niesamowicie poziom innych ekip, stąd dalsze miejsca.
A co do wyników na zawodach robionych dzięki dżokersom i glinom, to należy też rozpatrzyć sprawę miejsca. Bo często jest tak, że ryba się gdzieś gromadzi w innym zaś miejscu nie przebywa. Mam odcinki na Trencie, gdzie wyniki mogą zdziwić, bo na przestrzeni kilometra można mieć do czynienia z masą ryb, w innym zaś jest jej dużo mniej. Potem okazuje się, że na przykład w jednym miejscu jest dołek i jest głębiej, i tam siedzi większy leszcz, kleń i brzana. Widać też jak siadają wędkarze, tam gdzie wyniki są lepsze jest ich dużo, inne miejscówki świecą pustkami. Ciekawi mnie też jakie regulaminy są na zawodach feederowych na rzece, gdzie łowi się dłużej, np dobę lub dwie. Bo jest technika nęcenia, odcinająca innych od ryb, sam miałem okazję ją stosować (długo rozpuszczające się kule z których się robi barierę) i musieliśmy ją zakazać na zawodach brzanowych
No i fakt, kto wie czy nie najważniejszy. Gliny i ziemie są produktem który się w Polsce sprzedaje, więc jest tu odpowiednia reklama i pokazywanie, ze jest to niezbędne. I nie jest to złe, warto mieć to jednak na uwadze. Ziemia nie jest szeroko reklamowana w UK, bo bierze się ją z kretowiska. Zapewne gdyby ktoś nią handlował, wielu wędkarzy też przekonywałoby do słuszności jej stosowania, do tego, że otwiera ona wodę i tak dalej
